พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                              ตอนที่ 25
                                             Stopping an animal sacrifice

25. In the city, the fire was burning on the altar, and King Bimbisara and a group of priests were chanting hymns. They all worshipped fire. When the leader of the fire-worshippers lifted his sword to kill the first sheep, Siddhartha quickly stopped him. He asked the king not to let the worshippers destroy the lives of the poor animals. Then Siddhartha turned to the worshippers and told them: "Life is extremely precious. All living creatures want to live, just like people."

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/025bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                         ตอนที่ 24
                                       Compassion for an injured lamb

24. After his meal, Siddhartha decided to go to the mountains where many hermits (people who live alone) and sages (wise people) lived. On the way there, he came across a flock of sheep. Shepherds were driving the herd to Rajagaha to be sacrificed in a fire ceremony. One little lamb was injured. Out of compassion Siddhartha picked up the lamb and followed the shepherds back to the city.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/024bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                     ตอนที่ 23
                                              Living as a monk

23. So, at the age of 29, Siddhartha began the homeless life of a monk. From Kapilavatthu, he walked south to the city of Rajagaha, the capital of the Magadha country. The king of this country was named Bimbisara. The morning after Siddhartha arrived, he went to the city and obtained his meal for the day by begging.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/023bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                          ตอนที่  22
                                         A last look at Kapilavatthu

22. In the silence of the night, Prince Siddhartha mounted Kanthaka. Accompanied by Channa, he left the palace and the city of Kapilavatthu. They stopped at a river some distance from the city and the prince took off his expensive dress and put on the robes of a monk. Then he told Channa to take the horse back to the palace. At first, both Channa and Kanthaka refused to go back, but Siddhartha insisted that he had to go on alone. With tears rolling down his face, Kanthaka watched as the prince walked out of sight.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/022bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                      ตอนที่ 21
                                         Siddhartha leaves home

21. One night, when everyone in the palace was asleep, Siddhartha asked Channa to prepare his horse, Kanthaka. In the meantime he went into the room where Yasodhara and their newborn boy Rahula slept. He was filled with loving-kindness towards them and promised himself that he would come back to see them. But first he had to understand why all creatures suffer, and find out how they could escape from suffering.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/021bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                      ตอนที่ 20
                                    Turning away from the dancers

20. From the day when he decided that he wanted to leave the palace the prince lost all interest in watching the dancing girls and other such pleasures. He kept on thinking instead about how to free himself and others from sickness, ageing and death. Finally, he decided he had to leave the palace and his family and become a homeless monk, in order to understand life and what caused suffering.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/020bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                         ตอนที่ 19
                                            The 4 sights : a monk

19. Some time later, while the prince was riding in the garden, he saw a man in a yellow robe. He noticed that the man looked very peaceful and happy. Channa explained to him that the man was a monk. The monk had left his family and given up his desire for pleasures to search for freedom from worldly suffering. The prince felt inspired by the sight of the monk and began to want to leave home to search for freedom in the same way. That day, his wife gave birth to a lovely baby boy. Although he loved the boy, Siddhartha could not rejoice because he wanted to become a monk. He realised that now it would be more difficult for him to leave home.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/019bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                              ตอนที่ 18
                                                The 4 sights : death

18. On the third visit, Siddhartha and Channa saw four men carrying another man on a stretcher. Channa told Siddhartha that the man was dead and was going to be cremated. He also said that no one can escape death, and told the prince that everyone will die one day. When they returned to the palace, Siddhartha kept on thinking about what he had seen. Finally, he made a strong decision to find a way out of the suffering of old age, sickness and death.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/018bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                        ตอนที่ 17
                                            The 4 sights : sickness

17. Although Siddhartha felt frightened by the vision of getting old, he wanted to see more of the world outside. On his next visit, he saw a man lying on the ground and moaning. Out of compassion, he rushed over to the man. Channa warned him that the man was sick and that everyone, even noble people like Siddhartha or the king could get sick.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/017bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                   ตอนที่ 16
                                       The 4 sights : old age

16. Finally, the king allowed Siddhartha to go on short visits to the nearby towns. He went with his attendant, Channa. On his first visit Siddhartha saw a white haired, wrinkled man dressed in rags. Such a sight surprised him, as he had never seen anyone old before. Channa explained to him that this man was old and that everyone will be old one day. Siddhartha felt frightened by that and asked Channa to take him back home. At night, he could not sleep and he kept on thinking about old age.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/016bio.htm

มีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                        ตอนที่ 15
                                              The pleasure palace

15. To stop the prince from thinking about unhappiness or leaving home, King Suddhodana built a pleasure palace for Siddhartha and Yasodhara. Dancers and singers were asked to entertain them, and only healthy and young people were allowed into the palace and the palace garden. The king did not want Siddhartha to know that everybody gets sick, grows old and will die. But in spite of the king's efforts, the prince was not happy. He wanted to know what life was like for people who lived outside the palace walls.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/015bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                        ตอนที่ 14
                                           The horse-taming contest

14. Following the ancient tradition, Siddhartha had to prove how brave he was to be worthy of Yasodhara. In the presence of her parents he was asked to tame a wild horse. Siddhartha tamed the horse not by beating it, as some suitors might, but by talking to the horse to calm it and stroking it gently. Yasodhara wanted to marry the prince, and no one else. They were married in a great ceremony. Both were only sixteen years old.


ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/014bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ Story of the Budda

                                                       ตอนที่ 13
                              Siddhartha's bride , Princess Yasodhara

13. Siddhartha grew up to be a handsome young man of great strength. He was now of an age to get married. To stop Siddhartha from thinking of leaving home, King Suddhodana arranged for him to be married to his own beautiful cousin, Princess Yasodhara.


ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/013bio.htm

ยังมีอีกครับ  เดี๋ยวอัพให้อีก

สนทนาภาษาอังกฤษ กับเพื่อนต่างชาติ Speak English with foreign friends

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                       ตอนที่  12
                                   The  king  gives  Siddharta a place

12. The king did not want his son to think about deep things in life too much, because he remembered that the wise men had predicted that his son might one day want to leave the palace and become a monk. So, in order to distract him, the king built Siddhartha a beautiful palace with a lovely garden to play in. But this did not stop the prince from thinking about the suffering and unhappiness that he noticed around him.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/012bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                          ตอนที่ 11

                                         Siddhartha is foud meditating

11. Siddhartha thought deeply about what he saw around him. He learned that although he was happy, there was a lot of suffering in life. So he felt deep sympathy for all creatures. When the king and the maids noticed that the prince was not among the crowd, they went to look for him. They were surprised to find the prince sitting with legs crossed, in deep meditation.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/011bio.htm

ยังมีอีกนะครับ เดี๋ยวอัพให้อีก ครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                       ตอนที่ 10

                                           Seeing the nature of life

10. Then Siddhartha noticed various other creatures around him. He saw a lizard eating ants. But soon a snake came, caught the lizard, and ate it. Then, suddenly a bird came down from the sky, picked up the snake and so it was eaten also. Siddhartha realised that all these creatures might think that they were happy for a while, but that they ended up suffering.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/010bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                         ตอนที่ 9

                                           The ploughing ceremony

9. Siddhartha liked to watch what was happening and think about different things. One afternoon his father took him to the annual Ploughing Festival. The king started the ceremony by driving the first pair of beautifully decorated bullocks. Siddhartha sat down under a rose-apple tree and watched everyone. He noticed that while people were happily enjoying themselves, the bullocks had to work terribly hard and plough the field. They did not look happy at all.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/009bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                     ตอนที่ 8

                              Rescuing  a swan shot by Devadatta

8. One day, Siddhartha was playing with his friends in the palace garden. One of the boys was his cousin, Prince Devadatta. While Siddhartha was gentle and kind, Devadatta was by nature cruel and liked to kill other creatures. While they were playing, Devadatta shot a swan with his bow and arrow. It was badly wounded. But Siddhartha took care of the swan until its wounds healed. When the swan was well again, he let it go free.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/008bio.htm

ยังมีอีกครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                      ตอนที่ 7

                                    The prince protects a snake

7. Siddhartha always took care not to do anything harmful to any creature. He liked to help others. For example, one day the prince saw one of the town boys beating a snake with a stick. He immediately stopped the boy, and told him not to hurt the snake.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/007bio.htm

โปรดติดตามตอนต่อไป

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                   ตอนที่ 6

                                  The prince's loving-kindness

6. The prince was kind to everyone. He was gentle with his horse and other animals. Because he was a prince his life was very easy, and he could have chosen to ignore the problems of others. But he felt sympathy for others. He knew that all creatures, including people, animals and all other living beings, like to be happy and don't like suffering and pain.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/006bio.htm

ติดตามตอนต่อไปครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                     ตอนที่ 5

                        Prajapati Gotami takes care of the baby prince

5. The Queen's sister Prajapati Gotami took care of the baby prince with as much love as if he were her own son. Prince Siddhartha was a healthy and happy boy. He liked to learn and found it easy to study, and was the cleverest in his class and the best at games. He was always considerate to others and was popular among his friends.


ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/005bio.htm
 
ยังมีตอนต่อไปอีกตามเคยครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                        ตอนที่ 4

                                       The death of Queen Maha Maya

4. There had been much rejoicing at the birth of the prince, but two days after he was named, Queen Maha Maya died. Everybody was shocked and felt very sad. But the saddest person was, of course, her husband King Suddhodana. He was worried, too, because his wise advisers had predicted that if the prince saw someone old, someone sick, a dead person, and a monk, he would want to leave the palace and become a monk himself, instead of being a prince.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/004bio.htm

ยังมีอีกครับ เดี๋ยวอัพให้

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                          ตอนที่ 3

                                Queen Maha Maya andf King Suddhodana

3. After many years, Queen Maha Maya became pregnant. She and her husband were very happy about it. On the full moon day in the month of May, she gave birth to a boy in Lumbini Park, while she was on her way to see her parents. Five days after the prince's birth the king asked five wise men to select a name for his son. They named him Siddhartha. This name means "the one whose wishes will be fulfilled".

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/003bio.htm

ยังมีอีกหลายตอนครับ เดี๋ยวอัพให้

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                          ตอนที่ 2
                                                  
                                              The city of Kapilavathu

2. Siddhartha's parents belonged to the Indian warrior caste. They lived in a great palace in their capital city of Kapilavatthu, beneath the majestic mountains of the Himalayas. Queen Maha Maya was beautiful, intelligent and good. King Suddhodana was honoured and respected because he ruled well. Both of them were admired and loved by the people they ruled.

ที่มา http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/002bio.htm

ยังมีหลายตอน  เดี๋ยวอัพให้เรื่อย ๆ ครับ

พุทธประวัติ ฉบับภาษาอังกฤษ (Story of the Buddha)

                                                           ตอนที่ 1 

                                The country where the Buddha grew up

      The hero of our story is Prince Siddhartha, the Buddha-to-be, who lived more than 2,500 years ago. His father was the Rajah of the Sakya clan, King Suddhodana, and his mother was Queen Maha Maya. They lived in India, in a city called Kapilavatthu, in the foothills of the Himalayas.

ที่มา  http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/001bio.htm


ยังมีอีกหลายตอนครับ เดี๋ยวจะใส่เพิ่มให้เรื่อย ๆ ครับ

การสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร อดีต-ปัจจุบัน

แนวคิดและวิธีการสอนภาษาอังกฤษ - อดีตถึงปัจจุบัน


แนวคิดและวิธีสอนภาษาอังกฤษที่มีอิทธิพลต่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง (ESL) และภาษาต่างประเทศ (EFL) มีดังนี้

1. การสอนแบบไวยากรณ์และแปล (grammar-translation method)

2. วิธีสอนแบบตรง (direct method)

3. วิธีสอนแบบฟัง-พูด (audio-lingual method)

4. การสอนตามแนวทฤษฎีการเรียนแบบความรู้ความเข้าใจ (cognitive code-learning)

5. การสอนตามแนวธรรมชาติ (natural approach)

6. การสอนแบบเงียบ (silent way)

7. การสอนแบบชักชวน (suggestopedia)

8. การสอนแบบตอบสนองด้วยท่าทาง (total physical response method)

9. การสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์ (community language learning)

10. การสอนตามแนวสื่อสาร (communicative language teaching)


แนวโน้มการเรียนภาษาอังกฤษในอนาคต

1. การสอนตามแนว cognitive-constructivist approach to language learning)

2. การเรียนตามแนวบูรณาการเนื้อหาและภาษา (content and language integrated learning)

3. การเรียนแบบร่วมมือ (cooperative learning)

4. การบูรณาการภาษากับวัฒนธรรม (integration of culture in language learning)

5. การบูรณาการวรรณคดีกับการเรียนภาษา (integration of literature in language learning)


แนวคิดและวิธีสอนภาษาที่มีอิทธิพลต่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ในประเทศไทยในปัจจุบันและอนาคต การสอนภาษาอังกฤษตามแนวสื่อสาร communicative language teaching (CLT)

การสอนตามแนวสื่อสารคืออะไร มีความเป็นมาอย่างไร
การสอนตามแนวสื่อสารได้ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรก ในแถบอเมริกาเหนือและยุโรปในช่วงปี 1970 การสอนตามแนวสื่อสารเกิดขึ้นในยุโรป เพราะในช่วงเวลาดังกล่าวมีผู้อพยพเข้าไปอาศัยในยุโรปเป็นจำนวนมาก สมาพันธ์ยุโรป (Council of Europe) จึงมีความจำเป็นต้องพัฒนาหลักสูตรการสอนภาษาที่สองแบบเน้นหน้าที่และสื่อความหมาย (functional national syllabus design) เพื่อช่วยให้ผู้อพยพสามารถใช้ภาษาที่สองในการสื่อสาร ในส่วนของอเมริกาเหนือไฮมส์ (Hymes) ได้ใช้คำว่า ความสามารถในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร (communicative competence) หมายถึงความสามารถในการปฎิสัมพันธ์ หรือปะทะสังสรรค์ทางด้านสังคม (social interaction) ซึ่งความสามารถทางด้านภาษาที่สำคัญที่สุดคือ ความสามารถที่จะพูด หรือเข้าใจคำพูดที่อาจไม่ถูกหลักไวยากรณ์ แต่มีความหมายเหมาะสมกับสภาพการณ์ที่คำพูดนั้นถูกนำมาใช้ (Savignon, 1991)

การสอนภาษาแบบสื่อสาร (Communicative Language Teaching - CLT) คือแนวคิดซึ่งเชื่อมระหว่างความรู้ทางภาษา (linguistic knowledge) ทักษะทางภาษา (language skill) และความสามารถในการสื่อสาร (communicative ability) เพื่อให้ผู้เรียนสามารถเรียนรู้โครงสร้างภาษาเพื่อสื่อสาร (Canale & Swain, 1980 ; Widdowson, 1978). คเนล และสเวน (1980) และเซวิกนอน (Savignon, 1982) ได้แยกองค์ประกอบของความสามารถในการสื่อสารไว้ 4 องค์ประกอบ ดังนี้

1. ความสามารถทางด้านไวยากรณ์หรือโครงสร้าง (grammatical competence) หมายถึงความรู้ทางด้านภาษา ได้แก่ ความรู้เกี่ยวกับคำศัพท์ โครงสร้างของคำ ประโยค ตลอดจนการสะกดและการออกเสียง

2. ความสามารถด้านสังคม (sociolinguistic competence) หมายถึงการใช้คำ และโครงสร้างประโยคได้เหมาะสมตามบริบทของสังคม เช่น การขอโทษ การขอบคุณ การถามทิศทางและข้อมูลต่าง ๆ และการใช้ประโยคคำสั่ง เป็นต้น

3. ความสามารถในการใช้โครงสร้างภาษาเพื่อสื่อความหมายด้านการพูด และเขียน (discourse competence) หมายถึง ความสามารถในการเชื่อมระหว่างโครงสร้างภาษา (grammatical form) กับความหมาย (meaning) ในการพูดและเขียนตามรูปแบบ และสถานการณ์ที่แตกต่างกัน

4. ความสามารถในการใช้กลวิธีในการสื่อความหมาย (strategic competence) หมายถึงการใช้เทคนิคเพื่อให้การติดต่อสื่อสารประสบความสำเร็จโดยเฉพาะการสื่อสารด้านการพูด ถ้าผู้พูดมีกลวิธีในการที่จะไม่ทำให้การสนทนานั้นนั้นหยุดลงกลางคัน เช่นการใช้ภาษาท่าทาง (body language) การขยายความโดยใช้คำศัพท์อื่นแทนคำที่ผู้พูดนึกไม่ออก เป็นต้น  จะเห็นได้ว่า CLT ไม่ได้ละเลยโครงสร้างทางไวยากรณ์ แต่ในการสอนโครงสร้างทางไวยากรณ์ต้องเน้นการนำหลักไวยากรณ์เหล่านี้ไปใช้ เพื่อการสื่อความหมายหรือการสื่อสารคเนล และสเวน (Canale & Swain, 1980) อธิบายไว้อย่างชัดเจนถึงความสำคัญของกฎเกณฑ์และโครงสร้างทางภาษา ถ้าปราศจากกฎเกณฑ์ และโครงสร้างแล้วความสามารถทางการสื่อสารของผู้เรียนจะถูกจำกัด ดังนั้น ความคล่องแคล่วในการใช้ภาษา (fluency) และความถูกต้องในการใช้ภาษา (accuracy) จึงมีความสำคัญเท่ากัน

บทบาทของผู้เรียน (learner roles)

บรีนและแคนดริน (อ้างใน Richards & Rodgers, 1995) อธิบายบทบาทของผู้เรียนตามแนว CLT ผู้เรียนคือผู้ปรึกษา (negotiator) การเรียนรู้เกิดจากการปรึกษาหารือในกลุ่มผู้เรียน โดยผู้สอนจัดกิจกรรม ให้ผู้เรียนได้มีโอกาสทำงานร่วมกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ จุดมุ่งหมายหลักในการทำกิจกรรมกลุ่มคือมุ่งให้ผู้เรียนช่วยเหลือซึ่งกันและกัน รู้จักการให้พอ ๆ กับการรับ


บทบาทของครู (teacher roles)

ครูมีบทบาทที่สำคัญ 3 บทบาท คือผู้ดำเนินการ (organizer, facilitator)เตรียมและดำเนินการจัดกิจกรรม ผู้แนะนำหรือแนะแนว (guide) ขั้นตอนและกิจกรรมต่าง ๆ และเป็นผู้วิจัยและผู้เรียน (researcher, learner) เรียนรู้พฤติกรรมการเรียนของนักเรียนแต่ละคน นอกจากนั้นครูอาจมีบทบาทอื่น ๆ เช่น ผู้ให้คำปรึกษา(counselor) ผู้จัดการกระบวนการกลุ่ม (group process manager) ครูตามแนวการสอนแบบCLT เป็นครูที่เป็นศูนย์กลางน้อยที่สุด (less teacher centered) นั่นคือครูมีหน้าที่ดำเนินการจัดกิจกรรมเพื่อการสื่อสารและในช่วงที่นักเรียนทำกิจกรรมครูจะกระตุ้นให้กำลังใจช่วยเหลือให้ผู้เรียนสามารถใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารให้ได้ความหมายและถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ อันเป็นการเชื่อมช่องว่างระหว่างความสามารถทางไวยากรณ์ (grammar competence) และความสามารถทางด้านสื่อสาร (communicative competence) ของผู้เรียน

บทบาทของสื่อการเรียนการสอน (the role of instructional materials)

การสอนตามแนว CLT จำเป็นที่ต้องใช้สื่อที่หลากหลาย เพราะสื่อมีความสำคัญต่อการเรียนแบบปฏิสัมพันธ์หรือการเรียนแบบร่วมมือและการฝึกใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร สื่อที่สำคัญ 3 อย่างที่ใช้สำหรับการสอนตามแนว CLT ได้แก่ เนื้อหา (text-based) งาน/กิจกรรม (task-based) ของจริง(realia)

- เนื้อหา (text-based material) ในปัจจุบันมีตำราเรียนจำนวนมากมายที่สอดคล้องกับการเรียน/สอนตามแนว CLT ซึ่งการออกแบบตำราเรียนกิจกรรมและเนื้อหาแตกต่างจากตำราที่แต่งขึ้นมาเพื่อสอนไวยากรณ์ ยกตัวอย่าง แบบเรียน CLT จะไม่มีแบบฝึกหัด (drill) หรือโครงสร้างประโยคส่วนมากแบบเรียนที่เน้น CLT จะประกอบไปด้วยข้อมูลในรูปต่าง ๆ เช่น การจัดสถานการณ์ที่ให้ผู้เรียนแสดงบทบาทสมมุติหรือกิจกรรมคู่ หรืออาจกำหนดเรื่อง (theme) ที่จะเรียนแล้วมีกิจกรรมที่ออกแบบขึ้นมาเพื่อช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจเรื่องนั้น ๆ

- งาน/กิจกรรม (task-based material) เกมส์ต่าง ๆ บทบาทสมมุติ การเลียนแบบ และกิจกรรมอื่น ๆ เช่น กิจกรรมการสอบถามแลกเปลี่ยนข้อมูล (gap conversation) กิจกรรม Jigsaw ที่เน้นให้ผู้เรียนได้มีปฏิสัมพันธ์ทำงานเป็นกลุ่มร่วมมือกัน

- สื่อที่เป็นของจริง (realia) CLT เน้นการใช้สื่อที่เป็นของจริง (authentic material) เช่น ป้ายประกาศโฆษณา หนังสือพิมพ์รูปภาพ แผนที่ เป็นต้น


ที่มา  http://wbc.msu.ac.th/wbc/edu/0506714/Unit_2/Unit_2.htm